De parel dateert van lang vóór de geschreven geschiedenis en is 's werelds oudste juweel. Originele of natuurlijke parels waren een dure vorm van sieraden. Niet iedereen kon ze betalen en een sieraad gemaakt van natuurlijke parels was niets minder dan een schat. Maar nu zien we dat iedereen ze als accessoires versiert, omdat ze in overvloed en goedkoop zijn in vergelijking met vroeger. Laten we diep in zijn transformatiereis duiken en begrijpen hoe parel van een zeldzame edelsteen veranderde in een overvloed aan beschikbaarheid.
Symbool van rijkdom en macht
Niemand weet wie de parels het eerst heeft ontdekt, maar er wordt aangenomen dat een groep mensen, een visetende stam, op jacht was naar voedsel langs de kust van India toen ze tijdens het openen zoutwaterparels ontdekten oesters. Nu, na duizenden jaren, hebben de liefde en bewondering voor parels zich over de hele wereld verspreid.
Vóór de jaren 1900 waren parels het favoriete juweel van edelen en rijke mensen die een hoge status in de samenleving hadden, omdat natuurlijke parels in zeldzaamheid en tegen een zeer hoge prijs verkrijgbaar waren.
In China, Egypte en Rome heeft parel belangrijke vermeldingen in hun geschreven geschiedenis. In Egypte kwam het gebruik van parels rond de 5e eeuw voor Christus op gang.C, en het was in de eerste eeuw voor Christus.C toen parels beroemd werden in Rome. Julius Caesar keurde een wet goed die alleen edelen een parel mocht bezitten, omdat het een ultiem symbool van rijkdom was. Cleopatra nodigde Marc Antony uit om te laten zien dat ze het duurste diner kon organiseren om de suprematie van Rome op het gebied van rijkdom en erfgoed te bewijzen. Om het te bewijzen, verpletterde ze een parel, loste deze op in de beker wijn en dronk hem door. Antony weigerde verbijsterd te komen eten en accepteerde haar overwinning.
Vitellius, een Romeinse generaal, zou volgens de legende een hele militaire expeditie hebben kunnen financieren door slechts één van de pareloorbellen van zijn moeder te verkopen.
Mythologie en religie
Er is ook een parelreferentie in de Indiase mythologie, en in een van de heldendichten ontdekt Heer Krishna de parels in de zee en plukt er één om zijn dochter Pandaïa cadeau te doen voor haar trouwdag.
Parels waren ook in de Arabische wereld van groot belang. De edelsteen wordt meerdere keren in de Koran genoemd. Bij het beschrijven van een paradijs zegt het: ‘De stenen zijn parels en hyacinten; de vruchten van de bomen zijn parels en smaragden; en iedere persoon die wordt toegelaten tot de geneugten van het celestiale koninkrijk wordt voorzien van een tent van parels, hyacinten, en smaragden; is gekroond met parels van onvergelijkbare glans, en wordt bijgewoond door prachtige meisjes die op verborgen parels lijken."
Pareljuwelen zouden in het oude China de zuiverheid van de drager vertegenwoordigen, en in de Middeleeuwen geloofden ridders dat het dragen van parels en kostbare edelstenen op een slagveld hen zou beschermen tegen gevaren en vijanden.
Parelhavens
Parels worden al sinds de Romeinse tijd verhandeld. En hun ontdekking in Midden- en Zuid-Amerika in de 15e en 16e eeuw luidde een Pareltijdperk in. In de 19e eeuw steeg de vraag naar parels toen koninklijke vrouwen uitgebreide pareljuwelen begonnen te dragen, waaronder halskettingen met parelhangers, oorbellen en parelarmbanden. Hierdoor daalde ook het aanbod van oesters.
De eerste en belangrijkste producent van parels was de Perzische Golf, omdat daar de belangrijkste oesterbanken lagen. Zoetwaterrivieren en vijvers zijn de bron geweest voor Chinese parels, terwijl het zout water nabij de kust voor Japanse parels was.
Het ontstaan van Pearl
Elke parel is afkomstig van een levend organisme, wat een uitzonderlijk geval is omdat elke andere edelsteen uit de diepe aardkorst komt. De vorming van parels vindt plaats wanneer een irriterende of vreemde substantie, zoals een parasiet of een stuk schelp, per ongeluk het binnenlichaam van een oester binnendringt. Het scheidt een kristallijne substantie af die bekend staat als parelmoer. Het blijft zich in laagjes rond de irriterende stof ophopen totdat er een parel ontstaat. Dit zijn volledig natuurlijke parels.
De enige manier om deze parels te verzamelen is dat duikers 30 meter diep in de oceaan moeten gaan om pareloesters te halen. Omdat slechts één op de 10.000 oesters parels bij zich had, was het een hele klus om er een te vinden die parels in zich droeg, en ook de verzamelde oesters zouden slechts drie tot vijf kwaliteitsparels bevatten. Deze zeldzaamheid maakte dit juweeltje erg duur. Bovendien was deze achtervolging ook gevaarlijk voor de duikers. Elke keer dat ze op zoek gingen naar oesters, moesten ze hun leven riskeren.
De geboorte van gekweekte parels
Het was de baanbrekende uitvinding van Kokichi Mikimoto, een Japanse ondernemer, die parels in overvloed bracht. Hij ontwikkelde gekweekte parels na tien jaar experimenteren. Hij creëerde de eerste in 1893, door chirurgisch een irriterend middel in het lichaam van de oester te introduceren om hem aan te moedigen het proces uit te voeren en de parel te creëren. De handel in parels onderging in de twintigste eeuw een transformatie door het aanbod te vergroten en de prijs te verlagen.
Dankzij de techniek van Mikimoto had Japan in 1935 350 parelboerderijen die 10 miljoen gekweekte parels per jaar produceerden. Sommigen beweren dat zijn parels niet "echt" waren. Maar de wetenschappelijke studie zegt dat de gekweekte parels precies dezelfde eigenschappen hebben als de parels die van nature in de diepzeebodem worden gevormd. Het enige verschil was dat de gekweekte parels een helpende hand nodig hadden om het proces op gang te brengen.
De ontwikkeling van natuurlijke parels is afhankelijk van schone zeeën en stabiele temperaturen, maar als gevolg van vervuiling en de opwarming van de aarde blijven beide factoren onzichtbaar. De meeste parels op de sieradenmarkt worden tegenwoordig gecultiveerd en gekweekt. De Akoya-parels van Mikimoto staan bekend om hun schitterende glans en rijke kleuren, die variëren van wit, crème en roze tot zilverachtig roze.
Zoetwater- en zoutwaterparels
Originele en gekweekte parels ontwikkelen zich in zoet- en zoutwater, en er zijn verschillende soorten parels, afhankelijk van het weekdier waar ze vandaan komen.Zoetwater- en zoutwaterparels worden volgens hetzelfde proces ontwikkeld en hebben bijna dezelfde fysische en chemische eigenschappen, maar het enige verschil is hun omgeving en de verscheidenheid aan weekdieren.
Zoutwaterparels worden geproduceerd door zoutwaterweekdieren in een zoute omgeving. Gekweekte zoutwater Akoya-parels, Tahitiaanse parels en Zuidzeeparels zijn de drie meest voorkomende soorten zoutwaterparels. De vorm van de zoutwaterparel is doorgaans ronder en één schelp bevat één parel. Tahitiaanse parels worden ook wel zwarte parels genoemd en zijn verkrijgbaar in verschillende kleuren, van grijs tot groen. Zuidzeeparels zijn de grootste witte en gouden parels die voorkomen in Indonesië, Australië en de Filippijnen. Akoya parels staan bekend om hun grote glans en komen oorspronkelijk uit Japan.
Gekweekte zoetwaterparels worden grotendeels in China geproduceerd. Omdat ze in overvloed verkrijgbaar zijn, kun je ze tegen een lagere prijs verkrijgen in vergelijking met zoutwater.
De termen die aan deze variëteiten worden gegeven zijn 'gekweekte Akoya-parels', 'gekweekte zoetwaterparels', 'gekweekte Tahitiaanse parels' en 'gekweekte Zuidzeeparels."
In de huidige tijd wordt de parelteelt beïnvloed door klimaatverandering en vervuiling. Door over te stappen op een duurzamere levensstijl en organisaties te ondersteunen die milieuvriendelijke initiatieven promoten, kan de ontwikkeling van parels jarenlang worden verzekerd.
